Yabancıların Sınır Dışı Edilmesi

Sınır dışı etme işlemi, uluslararası hukukta devletlere tanınan ve devletlerin egemenlik haklarına dayanarak, menfaatleriyle bağdaşmayacak davranışlarda bulunan yabancıları, kamu düzeninin ve kamu güvenliğinin korunması gibi gerekçelerle, isteği olmaksızın zorla ülke sınırlarının dışına çıkarmasına imkan tanıyan hukuki bir müessesedir.
Türk hukukunda sınır dışı edilmeyle ilgili hükümler, 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanununda yer almaktadır. YUKK hükümlerince yabancılar, sınır dışı etme kararıyla, menşe ülkesine veya transit gideceği ülkeye ya da üçüncü bir ülkeye sınır dışı edilebilirler.
Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinde yabancıların sınır dışı edilmesiyle ilgili özel bir hüküm bulunmasa da, yabancının sınır dışı edilmesinin AİHSin 2., 3., 5., 8., 13. ve 14. maddeleriyle koruma altına alınan hakların somut olayda ihlal edilip edilmediğinin değerlendirilmesi, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine başvuru konusu olmaktadır ve koruma altına alınan hakların somut olayda ihlal edilip edilmediğinin değerlendirilmesi konusunda AİHMe geniş takdir yetkisi tanındığı tespit edilmektedir. Yabancının sınır dışı edilmesi AİHSin ilgili maddelerine aykırı ise bu durum sınır dışı işlemini gerçekleştiren ülkenin sorumluluğuna yol açmaktadır.
Kitapta; AİHMin söz konusu maddelerin ihlali sebebiyle Türkiye ve diğer ülkeler aleyhine tazminata hükmettiği birçok karara yer verilmiştir. Sınır dışı etme kararı, yabancılara yönelik bir idari yaptırım özelliğinde olan ve yalnız uygulanan yabancı için geçerli bir durum yaratan işlem olduğundan, birel işlem özelliği gösteren bir idari işlemdir ve sınır dışı etme işlemi idari yargının denetimine tabidir. Kitap kapsamında öncelikle sınır dışı etme konusunda Türk hukukundaki düzenleme ve milletlerarası sözleşmeler çerçevesinde sınır dışı etme incelenmiş olup, bu konuda AİHMin ve Anayasa Mahkemesinin uygulamaları değerlendirilmiş, sonrasında sınır dışı etme kararına karşı yargı yolu konusuna yer verilmiştir.